Alfisti Turkey

Kendimden örnek vereyim. Neticede kimseden saklayacak bir şeyim yok.

96 senesinde rehberlik yapmaya başladım. Yazları okul bitince veya bitmeye yakın güneye giderdim. Duru Turizm ve Didim Turizm'de çalıştım. İlk sene Bodrum'da idim ve çok olmasa da iyi para kazandım. İkinci ve üçüncü sene Belek'te Bölge Sorumlusu olan kuzenimle beraber çalıştık, sağ olsun bana bayağı iyi para veriyordu. Ben de karşılığını veriyordum. Yazın kazandıklarım ile okula gider, kurslara gider, kılık-kıyafetimi tamamlar, vs vs yapardım. İşim aynı zamanda çok da keyifli idi, çok keyif alarak yapardım. Cemal bilir. :))

4. ve 5. sene Fethiye ve Belek'te Bölge Sorumlusu olarak çalıştım. Son sene, yani 2000'de o günün parası ile ayda 750-900 milyon para kazanıyordum. Yemeğe, içmeye, yatmaya para vermiyordum. Aracım vardı. Çok insanla tanışıyordum, insanların para bile vererek giremeyeceği tesislere elimi kolumu sallayarak girebiliyordum. Ayrıca İnsan Anatomisi, manevi tatmin etme konusunda bilgilerimi geliştirme imkanı bulmuştum. Kazanç tamamen kişinin gösterdiği performans ile doğru orantılı idi. Yine çok keyif alıyordum ama artık belli bir seviyeye gelindiği için artık rehberlikten çok şirketin ofis kısmında olmayı istiyorsunuz ister istemez. Ama turizm bence biraz nankör olduğu için oturduğunuz koltukta çok fazla kalamıyorsunuz. Çünkü koltuk sayısı az ve işin ........pusu olmuş çok insan olduğu için oraya gelmek zor. Aslında değil, diliniz paspas şeklinde veya tuvalet kağıdı şeklinde ise pek zor değil.
Bu arada işimi iyi yaptığım için beraber çalıştığım ve benim üstüm olanlar başka şirkete giderken beni de beraberlerinde götürmek istiyorlardı. Yani artık bir belli bir ismim ve çevrem vardı.

Sonra askere gittim.

2003'te ilk kurumsal şirketim olan İlçe Taşımacılık'ta başladım. Aldığım maaş eleman olmam nedeni ile 600 milyondu. Halbuki rehberken üç sene öncesinin parası ile daha çok kazanıyordum ama hiç değilse oturduğum masa belli olacak, aldığım maaş belli olacak, sosyal haklarım olacaktı. Kendimi kısa zamanda kanıtladım ve ve 8 ayda İthalat Sorumlusu oldum. Bu iyi bir şeydi çünkü benden üç sene önce işe başlamış birisi vardı ve onu geçerek bu ünvanı kapmıştım. Tabi maaşım da arttı. Ancak şirkette bazı şeyler göze batmaya başlıyordu. Önce bana ilk söylenen ve 6 ayda bir enflasyon oranında zam yapıyoruz söylemi tutulmamış oldu. Sonra bir Scala belirlendi ve herkesin maaşı belli bir seviyeye çekildi. Daha doğrusu öyle söylendi. Sonra 2 seneyi geçince kıdemim arttı ve aynı zamanda maaşım da. Ama Alman Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu ve aynı zamanda Öğretmenlik yapma yetkim olduğu halde benden Almanca biliyorum diye sertifika istediler. Eğer vermezsem maaşımdan yabancı dil paramı düşeceklermiş. Halbuki Diplomamda her şey yazıyordu zaten. Onu da aldım. Artık Almanca bildiğimi kanıtlamış oldu. Bundan sonra 1 senedir yurtdışı ile görüşen benim yerime "Sertifikam" yapacaktı görüşmeleri. Maaşım da 1210 YTL olmuştu ama devamlı arayış içinde idim. Şirketin de politikası değişmeye başlamıştı, artık UA Taşıma'ya yeteri kadar önem verilmiyordu. Ayrıca Scala olduğu halde ve benimle aynı hatta daha azını yaptığı halde yeni başlayan birisi tam iki katı maaş alıyordu. Bu insanın gücüne gidiyor.

Sonra bizim bölümü kapattılar. Diyebilirsiniz ki işinizi iyi yapsaydınız kapatmazlardı. UA lojistikte kar marjı düşüktür ama yine de ortalamanın üstünde bir kara sahiptik. Yine de olmadı. Başka bölüme verdiler ama bir ay boyunca boş boş oturdum ve istifa ettim. Ve şirketten bir arkadaş ile başka bir şirkette gittik. Ertesi gün o lojistik şirketinde 1750 YTL ile ve Şef olarak başladım. Şirket sahibi ve müdürden sonra 3. kişi idim. İlk bir kaç gün iyi idi. Ama sonra şirket sahibi taşımacılığın "T"sini bilmediği halde bize işimizi öğretmeye kalktı. Bize çok müşterisi olduğunu söylemişti ama ilk gün hiç müşteri olmadığını öğrendik. Nerede ise 10 dk.'da bir ne yaptığımızı soruyordu. "Ne yaptınız, müşteri buldunuz mu?" şeklinde. Arkadaşım müdür olarak 30 dayandı ve istifa etmiş. Patron beni Formula 1 izlerken aradı ve artık benim müdür olduğumu, onun yetkilerinin bana geçtiğini söyledi. Maaşım bir anda arttı, şirket arabası da benim olacaktı. Ama memnun değildim. Bir anda iki maaş, araba, masrafların karşılanması imkanım vardı. Ama oradan da istifa ettim. Ama sağ olsun, patron yine de bana almam gerekenden fazla para verdi. Kendisine teşekür ederim.

Bu arada burada da kendimi kanıtladığım için bana başka şirketlerden teklif geliyordu, ben de görüşmelere gidiyordum ama ya şartları beğenmiyordum, ya alacağım parayı beğenmiyordum, ya da beğenilmiyordum.

Sonra daha düşük bir maaş ile B.Çekmece'de bir lojistik firmasında başladım. Uzak olduğu için kendi evimi açtım. Bekar evim vardı. Araba Kredisi ödüyordum, harcamalrımı kısmam gerekiyordu ama çalıştığım şirkette memnundum. Yine müdürden sonra geliyordum. Patron'da iyi bir insandı ama bazı şeylerden dolayı şirketin sahibi değişti ve yenisi geldi. Bu adamla daha ilk gün zıt gittik. 3. gün kendisi ile çok büyük bir kavgamız oldu ki ben karıncayı ezsem vicdan azabı duyan birisiyim. Sonra bir daha kavga ettik. Maaşım aynı, konumum aynı, yaptığım iş aynı ama bir "cibiliyetsiz" yüzünden keyfim ve huzum kaçtı. Yani gelecek vardı. Maaş fena değil, yani iş için ortalamanın üstünde idi ama artık memnun değildim. Zaten son büyük kavgadan sonra ya ben istifa edecektim yada atılacaktım. Görüştüğüm iki yerden haber gelmesi gecikince patron benden erken davrandı ve çıkardı.

Sonra Beşiktaş'ta başka bir yerde başladım 20 gün sonra. Şirket sahibi iki ortak idi. Ben birisine bağlı idi. Bana söylediği, "benden sonra sen geleceksin, yetkilerin çok geniş olacak". Ama iş bana çok yabancı olduğu için bana biraz süre tanımasını, bu işi öğrenmem gerektiğini söyledim. Benden istedikleri lojistik bölümünü toparlamam ve rayına oturtmaktı. OK dendi ve başladım. Maaşım fena değildi yine. Ama işi yaparken karşıma çıkan şartlar hiç de beklediğim gibi değildi. Her şeyden son anda haberdar oluyodum. Oturduğum masa belli değil. İki hafta Alibeyköy'de, 3 gün Küçükyalı'da sonra Çayırova. Tamam, dolaşmak iyidir ama bunu yaparken ne iş yaptığım belli değildi. Bağlı olduğum ortak ile bir süre sonra soğuk bir savaş yaşamaya başladık. Benden isteklerini yapıyordum, belli bir düzen oturtmaya başlamıştık, Dağınık olan iki depoyu çiçek gibi yapılmasında emeğim olmuştu. Hatta deponun birinde çalışanlar oraya gitmemi dört gözle bekliyorlardı. Bana çok büyük saygı gösteriyorlardı. Ama hiç rahat değildim çünkü istediğim gibi çalışamıyordum. Bu arada bu şirkette girdikten sonra tam 6 yerden teklif almıştım ama verilmiş olan bir sözüm vardı. Bu söz, şirketi üç senenin sonunda çok Türkiye'nin en büyük lojistik şirketlerinden biri yapmaktı. O yüzden bunları hiç değerlendirmedim bile. Ama bir yere kadar ve istifa etmeyi kafama koymuştum. Tarih kısmı boş bırakılmış bir dilekçe ile çantamda dolaştım. Ve en sonunda oturduk, konuştuk ve tokalaşarak devam etmeme kararı aldık.

Şimdi Ekol Lojistik'teyim. Adapte olma aşamasındayım, memnunum. Buraya girmeden önce iyi duyumlar aldım. İnşallah allah beni utandırmaz.

Şimdi şöyle bir şey var. İş yaşamında her şey istediğimiz gibi gitmeye bilir. Yüksek bir maaş alabilirsiniz, ünvanınız iyidir ama iş risklidir. 2 senede 6 iş yeri dolaştığınızı düşünün. 7. iş yeri görüşmesinde size sorarlar; "Niye bu kadar çok iş değiştirdin" diye? Ve ilk düşünecekleri şey, bu adam bu kadar kısa sürede bu kadar çok iş değiştirdi ise uyumsuz biridir. 2 ay sonra bizden de ayrılacak, o yüzden buna yatırım yapma ve güvenme riskine giremeyiz. Ve iş bulma imkanınız gittikçe azalır. Ünvanınız da var halbuki. İş bulursunuz ama ünvan ve maaş kısıntısı yaparak bulursnuz.

Veya bir iş yerindesiniz. İlerlemeniz için uzun senelere ihtiyacınız var. Çok rahatsınız, maaşınız tam zamanında yatıyor ama ünvanlı ve maaşı çok iş sahibi biri kadar rahat harcama yapamıyorsunuz. Risk yok, gayet güzel.

Bu mesela iki ucu sivri değnek misali gibi. Her ikisinin avantaj ve dezavantajı var. Ona kişinin kendi karar verecek.

Mesela rehberlik yaparken 6 ay krallar gibi idim. Diğer 6 ay ise normal bir insandım. İkisi de çok keyifli idi. Birinde çok iyi kazandığınız için, diğerinde de iyi harcayabildiğiniz için.

Gündoğan'da kıt kanaat geçinerek sakin bir hayat sürmek de güzel. İstanbul'da iyi kazanarak, ünvan sahibi olarak yaşamak da güzel.

Tabi bekar olunca böyle. Evli olunca işin içine eş de giriyor. Eşiniz sizi olduğu gibi seviyorsa, sen benimle ol yeter, gerisi boş derse ona göre yaşarsınız. Ama eşiniz sizi başka sebeplerden dolayı seviyor, siz bunu biliyor ve elden kaçırmamak için çabalıyorsanız hayatınızı ona göre ayarlamaya çalışırsınız.

Gelelim Barlas'ın sorduğu soruya. Hangisini tercih ederim?

Açıkçası bilmiyorum. Bu soruyu kendime uzun zamandır soruyorum ama cevabını bulamadım.

12 senedir bankacılık sektöründeyim. toplamda, bir tanesi kariyerimin en büyük hatası olmak üzere, 5 kurumda çalıştım. bahsettiğim büyük hata dedğim kurumda ödenen maaşın ve söz verilen bonusun cazibesi ağır basmıştı. fakat şunu gözden kaçırmıştım: sana normalden daha fazla para veriliyorsa senden beklentiler de o kadar fazladır, yani  aldığın risk terse dönerse kimse arkanda durmaz. ayrıca insanların beklemeye de tahammülü yoktur. bu da iş huzurunu ortadan kaldıran bir durumdur.

özetle bu saatten sonra şimdi aldığımın 5 katını da verseler huzursuz olur muyum diye endişeleceğim bir pozsiyona girmem.

atalarımız ne demiş, " bir tatlı huzur almaya geldim, kalamıştan"...

Pardon ya, farkında olmadan çok uzun yazmışım...

Eline ağzına saplık Serkan abi,gayet güzel ve açıklayıcı bir yazı olmuş. Hava civa olmadığı için uzunluğu hiç mesele değil. Devamını bekliyorum=)

quote:

---

Şimdi şöyle bir şey var. İş yaşamında her şey istediğimiz gibi gitmeye bilir. Yüksek bir maaş alabilirsiniz, ünvanınız iyidir ama iş risklidir. 2 senede 6 iş yeri dolaştığınızı düşünün. 7. iş yeri görüşmesinde size sorarlar; "Niye bu kadar çok iş değiştirdin" diye? Ve ilk düşünecekleri şey, bu adam bu kadar kısa sürede bu kadar çok iş değiştirdi ise uyumsuz biridir. 2 ay sonra bizden de ayrılacak, o yüzden buna yatırım yapma ve güvenme riskine giremeyiz. Ve iş bulma imkanınız gittikçe azalır. Ünvanınız da var halbuki. İş bulursunuz ama ünvan ve maaş kısıntısı yaparak bulursnuz.

---

Özel sektörde dikkat edilmesi gereken bir nokta bu. Kısa sürelerde iş değiştirmiş olmak, ister istemez başlangıç aşamasında Neden diye sorgulanmanıza neden olur. Bunu aşıp işe kabul edilseniz bile çalışanlar sizi tanıyana kadar devamlı bunu kurcalar durur. Bu insan doğasında olan bir durumdur.

Diğer taraftan ülkemizdeki özel sektörde mümkün mertebe yabancı ve kurumsallaşmış firmalarda çalışmaya gayret edilmeli. Çünkü kurumsallaşmamış ve patronun yürüttüğü bir şirkette çalışmak her zaman haklı bile olsanız büyük riskler ve stresler taşır. Bir taraftan da hak vermemek de elde değil. Çünkü yabancı şirketlerin başka ülkelerde de payları oluyor. Türkiye olmazsa olmaz değil. Ama çoğu yerli şirket sadece Türkiye piyasasında var ve yaşaması lokal sektördeki başarısına bağlı. Bu da tabii çok kolay değil. Bu yüzden sürekli çalışanlara baskı yapılmakta ya da çeşitli hoş olmayan örnekler görülmekte. Elidor'da satış ekibinde çalışan bir arkadaşım vardı. Çok rahat olduğunu söylüyordu, çünkü Elidor Türkiye'nin tüm Elidor içindeki payı %1 olduğunu belirtiyordu ve bu nedenle fazla kastırmadıklarını söylüyordu. Yani Türkiye'de satışlar %100 artsa bile(ki kısa vadede neredeyse imkansız) Elidor Global'de etkisi %2'ye çıkacak diyordu. Ama kurumsallaşmamış yerli bir firma için hayati önem taşıyor bu durumlar.

Hoş ve içten bir yazı olmuş. Bİr nevi içinizi de dökmüşsünüz. Hayatınızda mutluluk, başarı ve huzur bir arada olsun.

İçten ve uzun olmasına rağmen rahat okunan bir yazı.